Vrijdag 1 oktober, de dag dat de nieuwe kraakwet officieel ingaat. Een week geleden wist ik bij wijze van spreken nog niet eens van het bestaan af. En nu is kraken het gesprek van de dag bij ons in huis. Vanaf maandag is mijn man inwoner van St. Oedenrode. Woensdag kreeg hij de bevestiging dat de politie ingrijpt als er weer indringers in het huis sluipen. Vanaf vandaag staat ook de wet achter ze en hebben ze meer mandaat om in te grijpen.
En wij? De rust keert langzaam terug in huis. Wat er in een week allemaal niet kan gebeuren. Het lijkt zo onwerkelijk. Als ik de verhalen hoor, ben ik blij dat ik niet bij ze in het huis zat. Tegen die mentaliteit ben ik niet opgewassen. Chillen, blowen en je gedragen alsof het huis van jou is. Nee, ik ben van het type: hard werken en je eigen geld verdienen, zodat je zelf een leuk huis kunt huren of kopen. Het zullen je kinderen maar zijn.
Tijdens deze week heb ik bewondering gekregen voor alleenstaande ouders. De organisatie die op je afkomt als je er alleen voor staat is enorm. Maar met veel hulp en begrip vanuit de omgeving en op mijn werk, lukt ook dat. Kortom: ik ben een illusie armer, maar een hele ervaring rijker …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten